Actueel

Zwaarwegend belang franchisenemer: geen einde franchiseovereenkomst!

17 mei 2017

In een opmerkelijk kort geding vonnis heeft de Voorzieningenrechter bij de rechtbank Midden-Nederland geoordeeld dat franchisegever Bruna de uitkomst van een nog te starten bodemprocedure dient af te wachten alvorens de door haar opgezegde franchiseovereenkomst als beëindigd te mogen beschouwen.

Franchisegever Bruna heeft de franchiseovereenkomst (franchiseformule Bruna) en de daaraan gekoppelde huurovereenkomst met haar franchisenemer opgezegd tegen 30 januari 2018. Bruna heeft daarbij de contractueel overeengekomen opzegtermijn van 12 maanden gehanteerd. Grond voor de opzegging is niet de (onbetwiste) betalingsachterstand maar “grote twijfels of franchisenemer in staat zal zijn om de Bruna winkel nog rendabel te kunnen exploiteren (vanwege o.m. gezondheidsredenen)”. Franchisenemer betwist deze grond en stelt dat hij de winkel wel degelijk nog rendabel kan exploiteren. Franchisenemer betwist dat de opzegging effect heeft.

Van belang is nog dat de franchise samenwerking 25 jaar loopt.

de Voorzieningenrechter overweegt dat franchisegever Bruna een redelijke grond voor opzegging moet hebben en dat zonder redelijke grond de opzegging niet geldig is. Het niet rendabel kunnen exploiteren van een franchisevestiging vormt op zich een redelijke opzeggrond. Het is echter in het kort geding onduidelijk of daarvan sprake is. Om hierover duidelijkheid te krijgen zullen partijen een bodemprocedure moeten starten waarin e.e.a. kan worden beoordeeld aan de hand van nadere feiten en omstandigheden en eventuele bewijslevering. De verwachting is dat die bodemprocedure niet afgerond zal zijn voor 30 januari 2018 zodat niet tijdig een eindvonnis te verwachten is over de geldigheid van de opzegging en de beëindiging van de franchiseovereenkomst. Zou vóórdat eindvonnis is gewezen uitvoering worden gegeven aan de beëindiging van de franchise samenwerking dan zou dat een onomkeerbare situatie teweeg brengen (einde franchsievestiging). Het belang voor franchisenemer  om die uitkomst wel af te wachten is voldoende groot en bestaat er o.m. uit dat franchisenemer voor zijn levensonderhoud en dat van zijn gezin afhankelijk is van de exploitatie van zijn Bruna franchisevestiging. Het daar tegenoverliggende belang van Bruna om vooruitlopend op de eindbeslissing van de bodemrechter tot een beëindiging over te gaan is onvoldoende zwaarwegend. Daarbij lijkt ook mee te wegen dat ten tijde van het kort geding de betalingsachterstand voldoende gedekt was door de aanwezige courante voorraad in de franchisevestiging.

Bruna wordt veroordeeld de franchiseovereenkomst en huurovereenkomst ook na 30 januari 2018 na te blijven komen totdat over de geldigheid van de opzegging door de bodemrechter is beslist. Voorwaarde is wel dat franchisenemer binnen 4 weken na het kort geding vonnis een bodemprocedure start.

De Voorzieningenrechter heeft het belang van franchisenemer hier zwaarder gewogen dan het belang van franchisegever bij beëindiging van de franchiseovereenkomst. Daarbij speelde enerzijds de onomkeerbaarheid van een beëindiging een rol mede gelet op het zwaarwegende belang van de voorziening in levensonderhoud van franchisenemer en zijn gezin. Mogelijk speelde ook de langjarige duur van de samenwerking (25 jaar) een rol. In elk geval heeft franchisenemer er verstandig aan gedaan om niet te lang te wachten met het kort geding zodat enerzijds hem geen verwijt kon worden gemaakt geen tijdige actie te hebben genomen en anderzijds er nog een behoorlijke tijd restte om de bodemprocedure al flink op gang te hebben zodat normaliter het eindvonnis in de bodemprocedure niet al te vèr na de einddatum 30 januari 2018 is te verwachten. Het geeft partijen bovendien de tijd om te trachten een regeling te treffen waarbij de verhoudingen meer in balans zijn dan zonder de voorlopige voorziening (kort gedingvonnis) waardoor een evenwichtiger onderhandelingsresultaat kan worden bereikt.