Europese Erecode inzake Franchising en Nederlandse Franchise Code
De Europese Erecode inzake Franchising (Erecode Franchise) is een erecode waaraan franchisegevers die lid zijn van de Nederlandse Franchise Vereniging (NFV) zich hebben gecommitteerd. Lang niet alle franchisegevers zijn lid van de NFV. Op de website van de NFV is te vinden of een franchisegever lid is. De NFV is een verenging die zich richt op de belangenbehartiging van franchisegevers in Nederland. Volgens de NFV staat de Europese erecode franchise garant voor een eerlijke relatie tussen de franchisegever en zijn individuele franchisenemer.
De erecode franchise is echter géén wetgeving en heeft in die zin ook geen juridische status. In de rechtspraak wordt de Europese erecode franchise wel getypeerd als “hoogstens een fatsoensnorm” die geldt voor (uitsluitend) franchisegevers die zich daaraan hebben gecommitteerd en waar franchisenemers geen rechten aan kunnen ontlenen. De erecode franchise is als zodanig ook niet afdwingbaar. Wel kan franchisenemer aan de erecode franchise rechten ontlenen indien de toepasselijkheid daarvan specifiek is opgenomen in de franchiseovereenkomst.
Schending van de Erecode franchise kan voorts een aanwijzing zijn dat een franchisegever wanpresteert of niet redelijk of onrechtmatig handelt jegens een franchisenemer.
Sinds eind 2013 / begin 2014 is er een toenemende roep om nadere regulering van franchise. Minister Kamp (Economische en Sociale Zaken) heeft daarop een schrijfcommissie ingesteld, bestaande uit vertegenwoordigers van franchisegevers en franchisenemers, die een Nederlandse Franchise Code (NFC) moeten gaat opstellen. In juni 2015 is de eerste concept versie van de Nederlandse Franchise Code gepubliceerd. Naar aanleiding van reacties van (zowel vertegenwoordigers van) franchisegevers en franchisenemers zal naar verwachting voor eind 2015 een aangepaste versie van de Nederlandse Franchise Code worden gepubliceerd. Hoewel nog niet bekend, ligt het in de bedoeling dat ook een geschillenregeling onderdeel zal gaan uitmaken van de NFC. Mochten partijen (franchisegevers en franchisenemers) er niet in slagen overeenstemming te bereiken over een breed gedragen NFC dan overweegt de Minister om speciale franchise wetgeving te laten maken.
